[OS] My Little Boy MarkBam

        

My Little Boy

       “กลัวมากเลยเหรอ” มาร์คถาม เขาได้ยินเสียงสะอื้นฮึกฮักกลับมาเป็นคำตอบ เขาลูบหัวเล็ก ฝ่ามือประคองใบหน้าเล็ก นิ้วโป้งค่อยๆ เช็ดน้ำตาออกจากแก้มกลมช้าๆ 

“ไม่ต้องร้องนะเด็กดี ไม่ต้องร้อง”

มาร์คไม่รู้ว่าเขาเริ่มจ้องปากอิ่มนั่นตอนไหน 

ไม่รู้ว่านิ้วโป้งของเขามันเลิกเช็ดน้ำตาให้แบมแบมแล้วเปลี่ยนมาเกลี่ยริมฝีปากของเด็กตัวเล็กตอนไหน

และเขาไม่รู้ตัวเลยว่าตอนไหนที่ริมฝีปากของเขามันทาบทับลงบนปากอิ่มนั่น

เสียงร้องไห้ของแบมแบมหายไปแล้ว มันแทนที่ด้วยเสียงหอบหายใจถี่แทน 

เด็กตัวเล็กไม่รู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น แต่คุณลุงมาร์คเหมือนกำลังจะฆ่าเขาให้ตายด้วยการกินปากของเขาเล่น ตัวของเขาถูกยกขึ้นมานั่งบนตักของคุณลุง

แบมแบมหายใจไม่ออก เขาเลยอ้าปากเพื่อจะได้หายใจได้สะดวก แต่คุณลุงก็แทรกเรียวลิ้นเข้ามาในปากของเขาแทน ลิ้นของคุณลุงมันใหญ่กว่าลิ้นของเขาซะอีก คุณลุงคงกำลังพาเขาเล่นเกมส์ไล่จับโดยใช้ลิ้นของตนไล่ต้อน ลิ้นของเขาไปทั่วเพื่อให้หายกลัวเสียงฟ้าร้องด้านนอกแน่ๆ 

และดูท่ามันจะได้ผลเขามัวแต่สนใจเกมส์ของคุณลุงจนไม่ได้สนใจว่าพายุกำลังโหมกระหน่ำขนาดไหน หรือแม้แต่กางเกงนอนของเขามันถูกถอดไปพร้อมชั้นในตัวเล็กแล้ว

แบมแบมรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะแพ้คุณลุงก็ตอนที่เขาเริ่มหายใจไม่ออก มือเล็กทุบแผ่นอกหนาของมาร์ค คนแก่กว่าเลยจำยอมผละออกจากปากอิ่ม ฝ่ามือกร้านลูบไล้ขาเล็กเปลือยเปล่าเล่นเรื่อยจนไปแผ่นอกบาง นิ้วเรียวเขี่ยยอดอกจนมันตั้งชูชัน ปากหยักดูดดมความหอมจากซอกคอกเด็กตัวเล็ก 

“อื้ออ คุณลุงฮะ...คุณลุง” แบมแบมร้องเสียงอ่อน เกมส์ของคุณลุงมันทำให้เขากำลังจะละลาย ร่างกายอ่อนปวกเปียกไปหมด เขาไม่ได้สนใจว่าเสียงฟ้ามันจะร้องดังแค่ไหน แบมแบมแทบจะรู้สึกว่ามันสู้เสียงของเขาที่เอาแต่พร่ำเรียกคุณลุงไม่ได้เลย

มาร์คกดจูบทั่วใบหน้าเล็กด้วยความทะนุถนอม ริมฝีปากคลอเคลียตรงกกหู 

“แบมแบมบอกลุงสิว่ารู้สึกดีไหม แบมแบมชอบรึเปล่า” เขาไม่ได้ต้องการคำตอบจริงๆ หรอก แค่เสียงครางของเด็กตัวเล็กมันทำให้เขารู้ว่าแบมแบมกำลังรู้สึกดีแค่ไหน 

ใบหน้าเล็กพยักขึ้นลงอย่างเชื่องช้า แบมแบมรู้สึกดีเอามากตอนที่มาร์คสัมผัสร่างกายของเขา แม้มันจะทำให้รู้สึกอ่อนแรง มันก็เป็นความรู้สึกที่ดีแต่ก็ประหลาด  

“ลุงมาร์คขอคำตอบที่มีเสียงได้ไหมครับคนเก่ง” มาร์คถามพลางใช้นิ้วโป้งดุนดันปากอิ่มเล่น 

“แบมแบมชอบครับ ชอบตอนคุณลุงเกมส์ไล่จับในปากแบมแบม” เด็กตัวเล็กตอบซื่อๆ เพราะพ่อกับแม่ของเขาไม่เคยสอนให้โกหก 

“แล้วก็ชอบตอนคุณลุงลูบตรงนี้” แบมแบมชี้ไปที่ขาของตัวเอง ไล่ไปที่เอว “จนมาถึงตรงนี้” 

มาร์คยิ้มท่าทางซื่อนั้น เขาสอดฝ่ามือทั้งสองข้างเข้าไปในเสื้อของแบมแบม ใช้นิ้วโป้งทั้งสองข้างเขียหน้าอกยอดแบนราบเล่น แบมแบมเผลอกัดปาก 

“แล้วตรงนี้ละ แบมแบมชอบไหม”

แบมแบมพยายามเค้นเสียงในลำคอตอบคำถามคุณลุง แต่มันออกมาขาดห้วงเกือบจะทั้งประโยค มาร์คเลยต้องยอมหยุด ใบหน้าเล็กซบลงบนไหล่หนา เสียงเล็กตอบกลับมาแผ่วเบา

“ชอบ..แบมแบมชอบตรงนั้นที่สุดเลยครับ”

“อยากให้ลุงเล่นกับมันอีกไหม”

“ได้เหรอครับ” แบมแบมถามเสียงใส เขาอยากให้คุณลุงมาร์คเล่นกับเขาอีก

“แต่แบมแบมต้องถอดเสื้อออกก่อนนะ”

“ไม่ถอดไม่ได้เหรอครับ แบมแบมกลัวหนาว” แบมแบมถามเสียงอ่อน อันที่จริงเขาไม่อยากถอดชุดนอนตัวโปรดมากกว่า แต่คุณลุงมาร์คก็ถอดกางเกงเขาออกไปแล้วด้วย 

“ไม่ถอดก็ได้ แต่ถ้าถอดแบมแบมจะไม่หนาว แล้วมันจะสนุกกว่าเมื่อกี้อีก” มาร์คหว่านล้อม สุดท้ายแบมแบมก็พยักหน้า กำลังจะก้มลงปลดกระดุมตัวเองออก แต่เสียงของคุณลุงมันทำให้เขาชะงัก

“แบมแบมต้องมองตาคุณลุงไปด้วยนะ ตอนที่ปลดกระดุม”

“ถ้าไม่มองละฮะ” แบมแบมถามด้วยความสงสัยจริงๆ 

“มันเป็นกฎของเกมส์ ถ้าแบมแบมอยากให้มันสนุก” เขาไม่ถามคุณลุงอีก ถ้าคุณลุงบอกว่ามันจะสนุกเขาก็จะถามตาม

แบมแบมรู้สึกร้อนที่ใบหน้า ตอนที่สบตากับคุณลุงของเขา มันรู้สึกวูบวาบไปทั้งร่างกาย ทั้งที่คุณลุงยังไม่สัมผัสเขาเลยแม้แต่น้อย มีแต่สายตาคมที่เลื่อนมองตามมือของเขา เขาชอบสายตาของคุณลุงตอนนี้อย่างบอกไม่ถูก เขาไม่กล้าสบตากับคุณลุง แต่เขาอยากให้คุณลุงมองเขา มองเขาเหมือนกำลังชมเชยว่าเขาเก่งแค่ไหน

แบมแบมปลดกระดุมจนเม็ดสุดท้าย คุณลุงมาร์คเป็นคนดึงเสื้อของเขาของออกจากตัว ร่างกายของแบมแบมสั่นเทาเล็กน้อยเพราะโดนความเย็นจากเครื่องปรับอากาศเข้าเต็มเปา 

คุณลุงรั้งตัวเขาเข้าไปโอบกอดไว้ ริมฝีปากจรดลงบนยอดอก เรียวลิ้นเริ่มเลียจนมันชุ่มช่ำ แบมแบมกดหน้าของคุณลุงให้ชิดเข้ามาอีก เสียงเล็กครางลั่น เอาแต่พึมพำเรียกคุณลุงมาร์คของตัวเองอยู่เรื่อย แบมแบมก็ไม่เข้าใจว่าทำต้องร้องออกไปแบบนั้น แต่เขาก็หยุดเรียกคุณลุงมาร์คไม่ได้เลย

มาร์คผละออกมาชื่นชมใบหวานขึ้นสีเพราะความซ่านที่เขามอบให้ แบมแบมอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่เรากำลังทำกันอยู่นี้คืออะไร เด็กตัวเล็กขมวดคิ้วแน่นตอนมาร์คผละออก 

“คุณลุงไม่เล่นต่อแล้วเหรอครับ”

“แบมแบมชอบมากเลยเหรอ”

“แบมแบมอยากให้คุณลุงเล่นอีก เล่นอีกนะครับ คุณลุงยังไม่เล่นข้างอีกเลย” เด็กตัวเล็กพูด ไม่รู้เลยว่ากำลังยั่วยวนเขาแค่ไหน 

“แบมแบมบอกลุงมาร์คก่อนสิ ว่าแบมแบมอยากให้ลุงมาร์คเล่นตรงไหน ยังไงบ้าง ลุงมาร์คเล่นไม่ถูกนะครับ”

แบมแบมยู่ปากขัดใจ “แบมแบมอยากให้คุณลุงมาร์คทำมันเปียกอีก แบมแบมชอบ เปียกทั้งตัวก็ได้ ลุงมาร์คเอาลิ้นแตะตรงไหนก็ได้ครับ แบมแบมชอบหมดเลย แต่ลุงมาร์คห้ามหยุดอีกนะ” เด็กตัวเล็กสั่งเสียงแข็ง 

มาร์คกระตุกยิ้ม “งั้นขอลุงมาร์คต้องถอดเสื้อเป็นเพื่อนแบมแบมก่อนนะ เราจะได้เสมอกัน” มาร์คจัดการดึงเสื้อผ้าไปให้พ้นทางทีละชิ้น แบมแบมมองร่างกายที่มีมัดกล้ามของคุณลุงแล้วรู้สึกใจเต้นไม่หยุด เหมือนมันจะโดดออกมาจากหน้าอกของเขาเลย 

แบมแบมชอบหุ่นของคุณลุงมาร์คจัง เขาอยากให้คุณลุงมาร์คเอาร่างกายนั้นมาโอบกอดแนบชิดกับตัวเขาไวไว 

มาร์คยกแบมแบมกลับมาไว้บนตักของตัวเองอีกครั้ง เขากระซิบกับแบมแบมเสียงแผ่ว “ที่เอาลิ้นแตะน่ะ เขาเรียกว่าเลียนะ เหมือนแบมแบมเลียไอติมไง” แบมแบมพยักหน้ารับ กดหน้ามาร์คเข้าหายอดอกอีกข้างของตน เขารอให้มาร์คเล่นกับมันไม่ไหวแล้วด้วยซ้ำ

มาร์คแลบลิ้นเลียยอดอกอีกข้างตามความต้องการของเด็กตัวเล็ก มือก็เกลี่ยยอดอกอีกข้างเล่น แบมแบมหอบหายใจถี่แข่งกับเสียงฝนด้านนอก ไอเย็นในห้องมันยิ่งทำให้แบมแบมรู้สึกถึงอ้อมกอดของคุณลุงมากยิ่งขึ้น มือข้างที่ว่างของมาร์คบีบสะโพกมนและดันมันมาใกล้กลางลำตัวเขามากยิ่งขึ้น แบมแบมสัมผัสถึงอะไรบางอบ่างกำลังทิ่มอยู่ที่ก้นของเขา

ยิ่งเขาส่ายตัวเพราะรู้สึกดีจากการเลียของคุณลุง เจ้าสิ่งนั้นมันยิ่งเหมือนอยากจะแหวกเข้ามาในลำตัวของเขา แบมแบมเลื่อนตัวออก แต่เจ้าสิ่งนั้นมันเปลี่ยนมาสัมผัสกลับกลางกายเขาแทน และมันก็รู้สึกดีเอามากๆ 

“อืออ คุณลุงมาร์ค อ๊ะ แบมแบมชอบจัง เลียแบมแบมอีกได้ไหม” แบมแบมครางเสียงกระเส่า มาร์คเปลี่ยนจากชิมยอดอกมาเป็นทั่วทั้งร่างกายของแบมแบม ลิ้นร้อนลากผ่านลำคอจนมาหน้าท้องเล็ก 

“อ๊ะ คุณลุงมาร์คค....” แบมแบมร้องเสียงหลงตอนที่มาร์คขบเม้มที่เอว มาร์คชะงักแปบนึง เพราะกลัวทำแบมแบมเจ็บ “แบมแบมชอบครับ ลุงมาร์คทำอีก” เด็กตัวเล็กเหมือนจะรู้ ปากอิ่มรีบชมและร้องขอให้เขาทำต่อ 

มาร์คย้ายมาจูบปากอิ่มที่เอาแต่พูดประโยคน่ารักจนเขาทนไม่ไหว ลิ้นเริ่มรู้หน้าที่ ทำเป็นหลบหลีกให้เขาไล่ต้อน แขนเรียวโอบลำคอของมาร์ค คุณลุงเริ่มลูบฝ่ามือลงต่ำ นิ้วเรียวเริ่มสอดเข้าไปในช่องทางด้านหลัง แบมแบมสะดุ้งเพราะมันรู้สึกเจ็บ 

“เจ็บนิดเดียว เชื่อลุงมาร์คนะ แล้วมันจะสนุกว่าทั้งหมดที่ทำมาเมื่อกี้” แบมแบมยอมปล่อยให้มาร์คแทรกนิ้วเข้าไป ปากของเขาไม่ได้ร้องด้วยซ้ำเพราะมันกำลังถูกคุณลุงกินอยู่ สะโพกของเขาถูกล็อคไว้แน่น หนีไปไหนไม่ได้ แบมแบมรู้สึกถึงนิ้วสามนิ้วที่แช่ค้างอยู่ข้างใน มันเจ็บมากตอนที่คุณลุงมาร์คกำลังขยับ คุณลุงมาร์คปลอบเขาด้วยการเลียยอดอกของเขา

“อ๊ะ คุณลุง ... อืออ คุณลุงมาร์ค มันสนุกจัง”

และมันกำลังรู้สึกดีขึ้นเรื่อย แบมแบมแอ่นตัว เชิดหน้า เพราะความรู้ดีมันล้นออกมา ใบหน้าของคุณลุงยังวนเวียนสร้างความชุ่มชำไปทั่วตัวเขา แบมแบมรู้สึกว่ากำลังจะเข้าถึงด่านสุดท้ายแล้ว แต่แล้วคุณลุงมาร์คก็ชักมันออกและแทนที่มันด้วยเจ้าสิ่งขนาดใหญ่ที่มันเคยทิ่มสะโพกเขา

มันเจ็บมาก มากกว่าเมื่อกี้ แบมแบมเผลอกรีดร้องออกมา น้ำตาไหลออกมาจากหางตา คุณลุงมาร์คหยุดแปบนึง “คุณลุงทำต่อเลยครับ เอามันเข้ามาข้างใน” แบมแบมบอก เขาเชื่อว่ามันจะสนุก ถึงมันจะเจ็บ แต่มันจะสนุกแน่ๆ เพราะตั้งแต่เล่นมา คุณลุงทำให้เขาสนุกตลอด 

คุณลุงมาร์คแช่เจ้าสิ่งนั้นไว้ชั่วครู่ พลิกตัวของแบมแบมลงนอนราบกับเตียง แบมแบมรู้สึกมันคับแน่นจนร่างเขาจะแตก แต่เขาเชื่อใจคุณลุง คุณลุงมาร์คลูบหัวเขา ถามว่าเขาพร้อมรึยัง แบมแบมพยักหน้าและคุณลุงมาร์คก็เริ่มขยับมัน ตอนแรกมันเจ็บ เจ็บสุดๆ 

แต่สักพักมันเริ่มรู้สึกดีขึ้น

หัวเล็กโยกคอนไปตามจังหวะเข้าออก เพราะตัวเล็กกว่ามาร์คเกือบครึ่ง ร่างเล็กจะสั่นคลอนมากกว่าปกติ ขาเล็กเกี่ยวเอวสอบไว้แน่นพยายามให้ส่วนนั้นเข้ามาลึกๆ 

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ คุณลุงมาร์ค แบมแบม..อ๊ะ อยาก อ๊ะ อ๊ะ แรงๆ อีก” แบมแบมร้องขอ เด็กตัวเล็กชอบมันมากเสียเหลือเกิน มาร์คไสตัวหนักขึ้น สะโพกเล็กลอยหวือจนตัวแทบไม่ติดเตียง มาร์คคำรามในลำคออย่างพอใจ แบมแบมรู้สึกปากแห้งผาก เขาโน้มลำคอของคนแก่กว่าลงมาแลกเปลี่ยนความชุ่มชื่น 

มาร์คอุ้มเด็กตัวเล็กวางไว้บนตักทั้งๆ ที่ปากทั้งสองยังไม่ยอมละจากกัน แก่นกายของมาร์คเข้าไปลึกขึ้น แบมแบมผละปากออกมาหอบหายใจ มองเจ้าสิ่งนั้นเข้ามาในตัวเขามากขึ้น 

เด็กตัวเล็กมาร์คหน้ามองด้วยความสงสัย เขาไม่รู้ต้องทำยังไงต่อ

“แบมแบมเคยเล่นม้ากระดกไหม” เด็กน้อยพยักหน้า “ทำแบบนั้นแหละเด็กดีของลุง ถ้าทำได้คุณลุงมีรางวัล”

พอได้ยินคำว่ารางวัลแบมแบมก็ตาลุกวาว ยกตัวแล้วปล่อยลงมา แบมแบมรู้สึกจุกไปหมด แต่เพราะรางวัลแบมแบมเลยทำมันอีกครั้ง อีกครั้ง ความรู้สึกวูบวาบไปทั่วตัว ร่างกายสั่นสะท้านไปหมด เขาหายจุกแล้ว เขารู้แต่ว่ายิ่งโยกตัวขึ้นลงเขายิ่งรู้สึกดี

“อ๊ะ อ่า ดีจัง อ๊ะ อ๊ะ” 

เสียงเปรี้ยงของสายฟ้าดังคลอกับเสียงเล็กที่เอาแต่ร้องว่ารู้สึกดีแค่ไหน มันดีมากที่แบมแบมเป็นคนบ่งการความเร็วและแรงได้เอง เขาเร่งมันเร็วขึ้น คุณลุงมาร์คก็ช่วยสวนมันเข้ามาลึก ร่างเล็กแอ่นตัวโยกขึ้นลงไม่บั้นยะบั้นยัง

“คุณลุงเลียแบมแบมหน่อย อ๊ะ อ๊ะ คุณลุงมาร์ค” 

“ลุงมาร์คจะทำตาม อืม...ถ้าแบมแบมพูดว่า...เป็นของลุงมาร์คคนเดียวตลอดไป”

“คุณลุงมาร์ค อ๊ะ ...แบมแบมเป็นของคุณลุงมาร์ค อ๊ะ อ๊ะ คนเดียว ตลอดไป อือ คุณลุง แบมแบม อ๊ะ ต้องการคุณลุงจัง เลียแบมแบมนะ อ๊ะ อ๊ะ” แบมแบมรางเสียงกระเส่า มาร์คลากลิ้นเลียไปทั่วตัว เน้นย้ำตรงยอดอก แบมแบมยิ่งเร่งจังหวะหนักหน่วง มือหยาบกร้านสัมผัสแก่นกายเล็ก กอบกุมมันแล้วขยับตามจังหวะการเข้าออก 

แบมแบมยิ่งร้องดังลั่นร่างเล็กกระเด้งตัวบนตักมาร์คถี่รัว ลำตัวแนบชิดกัน มาร์คกระซิบให้แบมแบมพูดประเดิมซ้ำๆ และเด็กตัวเล็กก็ช่างรู้หน้าที่ ครางเสียงกระเส่าว่าเป็นของเขาคนเดียวและต้องการเขามากแค่ไหน 

แบมแบมโยกตัวจนเริ่มล้า แต่ก็หยุดขยับไม่ได้ จนกระทั่งเขารู้สึกสบายตัวตอนที่แก่นกายของเขาปลดปล่อยน้ำสีขาว มาร์คพลิกเด็กตัวเล็กนอนราบกับเตียง ขยับตัวช้าลง แต่หนักแน่นขึ้น จนปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในตัวแบมแบม เด็กตัวเล็กรู้สึกอุ่นวาบไปทั่วช่องท้อง 

กลับไปเม้นได้ที่ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1489428&chapter=2